سیستم‌های یکپارچه سازمانی پیدار

علی رغم آنکه توجه به خواستگاه نرم افزار BPMS، استفاده از استانداردهای BPMN2 در مدلسازی فرآیند ها است و در واقع این استاندارد ها را تبدیل به نرم افزار می کند، اما توجه صرف به بحث فرآیندی و تمرکز به آن می تواند محدودیت هایی نیز ایجاد نماید.

به طور کلی 20 الی 30 المان اصلی در BPMN2 وجود دارد که مبنی تصویر سازی در دیاگرام فرآیند می باشد. اینکه BPMS ها چه درصدی از این المان ها را استفاده و تبدیل به نرم افزارکرده اند از تفاوت های  موجود در نرم افزار های BPMS می باشد.

شاید در نگاه اول ایده آل به نظر رسد که نرم افزار BPMS کل این المان ها را را به یک میزان پوشش داده و تبدیل به نرم افزار نماید اما واقعیت این است که لزوما این موضوع برای رسیدن به یک نرم افزار جامع کفایت نمی کند زیرا بسیاری از این المان ها از لحاظ کاربرد عملیاتی و اهمیت شان در طراحی فرآیند بسیار کم و در معیارهای انتخاب، دارای وزن قابل توجه نمی باشند.

 در حقیقت اهمیت المان های اصلی دراستاندارد BPMN2 تابعی از قانون بیست هشتاد می باشد؛ یعنی 20% درصد آن ها از لحاظ اهمیت برای ساپورت 80% طراحی فرآیند ها کفایت می نماید. در نتیجه اگر در انتخاب نرم افزار BPMS صرفا به کامل بودن میزان پوشش دهی المان ها توجه شود، احتمالا در مسیر انتخاب درست دچار یک انحراف قابل توجه خواهیم شد و به دلیل غفلت از سایر شاخص های مهم دیگر(که در ادامه به ذکر آن ها می پردازیم)، درنهایت ممکن است یک Working Engine خوب بدست آید اما نرم افزار از لحاظ قدرت فرم سازی، گزارش سازی یا مدیریت داده ضعف های اساسی داشته و اهداف اصلی یک سازمان را محقق نکند. لذا در این شرایط پروژه های فن آوری اطلاعات سازمان با شکست های جدی مواجه خواهد شد.

برای پیگیری از این اتفاق و هدایت پروژه در مسیر اهداف سازمانی برخی از مهم ترین شاخص های قابل توجه در انتخاب نرم افزار مناسب در ادامه مطالب ذکر شده است.